आँधीखोलाको किनार

हरिहर पौडेल हाम्रो गाइड बनेका लक्ष्मण भाईले ‘अब धेरै छैन त्यही रुखको टुप्पानिर हो पुग्नुपर्ने’ भन्दा रमाइलो भयो । त्यस्ता रुख धेरै छाडिए तर गन्तब्य आएन । कात्तिक अन्त्यतिर पदयात्री जान रोकिने सिजन परेछ । हामी ४ जना र गाइड बाहेक अरु बाटामा कोही भेटिएनन्। बाटाभरी फूल्ने अनगिन्ति फूल करिब करिब सुकि सकेका । खप्तडको  विशेषता भनेकै अन्त नपाइने वनस्पती फूलवारी पनि रहेछ । लक्ष्मण भाईले रोक्दारोक्दै जितेन्द्र र म पटकपटक फूलहरुको झाडीमा लुकामारी खेल्यौं, तीनै वनस्पतिको असरले होला टाउको नराम्रोसंग दुख्यो हाम्रो।   सिजनमा मात्र होटल खुल्छन् । होटलवाला हामीलाई २ बजेसम्म कुरेर हिँडेछन् । त्यसैले हामी निकुञ्जकै आवास गृहमा बस्यौं। १८ कार्तिक (०६९) को साँझ जाने कि नजाने दोमनलाई चिरेर व्यवस्थापन गर्न अग्रसर भयो कमल, मेरो उत्साह र कमलको व्यवस्थापनले हामीलाई पु¥याएकै हो जहाँ पृथ्वीमा छु भन्ने भ्रम रहन्छ ‘खप्तड’ । १९ कात्तिक धनगढीवाट विहान हिँड्दा पनि रमेशलाई हामी पुगौंला भन्ने कल्पनासम्म थिएन । अत्तरिया आए पछि आफन्त कहाँ गएर जाडोका लागि ज्याकेट र स्लिपिंग ब्याग जोहो कमलले न...

आयो है अमिलो मीठो टमाटरको अचार, गुन्द्रुकको अचार, टिमुरको अचार' राम्जेको होटलको भाइले यसो भन्दा हामी लखतरान भएकालाई के चाहियो? राम्जेको होटल पुग्दा नै असिनपसिन भइएको थियो। उनको कुरा साँच्चै भन्ठानेर मैले हत्तपत्त 'टमाटरको अचार खाऊँ है यता' भनिहालेँ । साथी ज्ञानेन्द्रले पनि गुन्द्रुकको अचार मगाए। भाइले त जोक्स पो भनेको रहेछ। ल्याउँदा त मुलाको भुजुरी नै पो रहेछ। २०७४ कात्तिक २३ को कुरा हो। रसुवागढीमा केही सरकारी काम सकेर स्याफ्रुवेसी पुग्दा राति १२ बजिसकेको थियो। तयारीविनै हिँडेका हामीले केही औषधि र चकलेट किनेर भोटेकोसी (तिब्बतबाट आउने खोलालाई भोटेकोसी नै भन्ने चलन रहेछ, हामीले त भोटे त्रिशूली पनि भन्यौं कतै कतै) किनारको यात्रा सुरु गर्यौं करिब १ बजे। करिब ३ घण्टाको हिँडाइपछि खोलाकै किनारमा रहेको एउटा होटलले यतै बसौं भनेको आग्रह बेवास्ता गर्दै हामी अघि बढ्यौं। छङछङ गर्दै आएको नदीको किनारै किनार हिँड्यौं। झमक्क साँझ पर्दा बास बस्ने होटलको छानो देखिएपछि साह्रै आनन्द महसुस भयो। धन्यले राम्रै कोठा पाइयो। होटल होस् वा बाटोमा हामीले आन्तरिक पर्यटक (नेपाली) देखेनौं। भर...